Utspraak op Platt: /spɔːkn̩/
Verb
Sülven: spa·ken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör toveel Nattigkeit oder Dröögd vergahn (to’n Bispeel von Holt)
düütsch:
verrotten
rotten
Bispelen:
Du dröffst den Ammer nich eenfach so buten liggen laten, ans kunn de woll spaken.

Verbformen:

Infinitiv:
spa­ken
PPP:
spaakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spaak
du spaakst
he/se/dat spaakt
wi spaakt
ji spaakt
se spaakt
Vergangen Tiet:
ik spaak
du spaakst
he/se/dat spaak
wi spa­ken
ji spa­ken
se spa­ken
Perfekt:
ik bün spaakt
du büst spaakt
he/se/dat is spaakt
wi sünd spaakt
ji sünd spaakt
se sünd spaakt
Kunjunktiv:
ik spaak
du spaakst
he/se/dat spaak
wi spa­ken
ji spa­ken
se spa­ken
Imperativ:
spaak!
spaakt!

Etymologie:

Woort afleidt von: spaak

Tohoopsett Wöör:

spakig verspaken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.