Utspraak op Platt: /antɪkn̩/
Verb
Sülven: an·ti·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Tick Korl man even an, ik will em wat seggen.

Verbformen:

Infinitiv:
an­ti­cken
PPP:
an­ti­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik tick an
du ti­ckst an
he/se/dat ti­ckt an
wi ti­ckt an
ji ti­ckt an
se ti­ckt an
Vergangen Tiet:
ik tick an
du ti­ckst an
he/se/dat tick an
wi ti­cken an
ji ti­cken an
se ti­cken an
Perfekt:
ik heff an­ti­ckt
du hest an­ti­ckt
he/se/dat hett an­ti­ckt
wi hebbt an­ti­ckt
ji hebbt an­ti­ckt
se hebbt an­ti­ckt
Kunjunktiv:
ik tick an
du ti­ckst an
he/se/dat tick an
wi ti­cken an
ji ti­cken an
se ti­cken an
Imperativ:
tick an!
ti­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + ticken