Utspraak op Platt: /sviːməlɪç/
Adjektiv
Sülven: swie·me·lig
swiemeliger swiemeligst
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kann keen Bloot sehn, denn warr ik swiemelig.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: swiemeln + -ig