Utspraak op Platt: /kɛːtəln/
Verb
Sülven: ke·teln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Nich keteln! Dat mag ik nich lieden!

Verbformen:

Infinitiv:
ke­teln
PPP:
ke­telt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ke­tel
du ke­telst
he/se/dat ke­telt
wi ke­telt
ji ke­telt
se ke­telt
Vergangen Tiet:
ik ke­tel
du ke­telst
he/se/dat ke­tel
wi ke­teln
ji ke­teln
se ke­teln
Perfekt:
ik heff ke­telt
du hest ke­telt
he/se/dat hett ke­telt
wi hebbt ke­telt
ji hebbt ke­telt
se hebbt ke­telt
Kunjunktiv:
ik ke­tel
du ke­telst
he/se/dat ke­tel
wi ke­teln
ji ke­teln
se ke­teln
Imperativ:
ke­tel!
ke­telt!