Utspraak op Platt: /uːtbɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: ut·bre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dor is en Tiger ut’n Zoo utbraken!
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
In dat Huus is en Füür utbraken.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­bre­ken
PPP:
ut­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik breek ut
du bri­ckst ut
he/se/dat bri­ckt ut
wi breekt ut
ji breekt ut
se breekt ut
Vergangen Tiet:
ik bröök ut
du bröökst ut
he/se/dat bröök ut
wi brö­ken ut
ji brö­ken ut
se brö­ken ut
Perfekt:
ik bün ut­bra­ken
du büst ut­bra­ken
he/se/dat is ut­bra­ken
wi sünd ut­bra­ken
ji sünd ut­bra­ken
se sünd ut­bra­ken
Kunjunktiv:
ik bröök ut
du bröökst ut
he/se/dat bröök ut
wi brö­ken ut
ji brö­ken ut
se brö­ken ut
Imperativ:
breek ut!
breekt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + breken