Utspraak op Platt: /bɾuːkn̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: bru·ken
[1]
Grundwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bruuk Hülp!
[2]
Grundwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
use
[3]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat bruukst du nich doon, dat is al trech.

Verbformen:

Infinitiv:
bru­ken
PPP:
bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruukt
wi bruukt
ji bruukt
se bruukt
Vergangen Tiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Perfekt:
ik heff bruukt
du hest bruukt
he/se/dat hett bruukt
wi hebbt bruukt
ji hebbt bruukt
se hebbt bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Imperativ:
bruuk!
bruukt!
Infinitiv:
bru­ken
PPP:
bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk
du brookst
he/se/dat brookt
wi bruukt
ji bruukt
se bruukt
Vergangen Tiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Perfekt:
ik heff bruukt
du hest bruukt
he/se/dat hett bruukt
wi hebbt bruukt
ji hebbt bruukt
se hebbt bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Imperativ:
bruuk!
bruukt!