Utspraak op Platt: /afʃɾam̩/
Verb
Sülven: af·schram·men
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
die
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik bün fullen un heff mi dat Knee afschrammt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­schram­men
PPP:
af­schramm­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schramm af
du schramm­st af
he/se/dat schramm­t af
wi schramm­t af
ji schramm­t af
se schramm­t af
Vergangen Tiet:
ik schramm af
du schramm­st af
he/se/dat schramm af
wi schram­men af
ji schram­men af
se schram­men af
Perfekt:
ik bün af­schramm­t
du büst af­schramm­t
he/se/dat is af­schramm­t
wi sünd af­schramm­t
ji sünd af­schramm­t
se sünd af­schramm­t
Kunjunktiv:
ik schramm af
du schramm­st af
he/se/dat schramm af
wi schram­men af
ji schram­men af
se schram­men af
Imperativ:
schramm af!
schramm­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schrammen