Utspraak op Platt: /kɾøːm̩/
Verb
Sülven: krö·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett nix in de Melk to krömen.

Verbformen:

Infinitiv:
krö­men
PPP:
kröömt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krööm
du kröömst
he/se/dat kröömt
wi kröömt
ji kröömt
se kröömt
Vergangen Tiet:
ik krööm
du kröömst
he/se/dat krööm
wi krö­men
ji krö­men
se krö­men
Perfekt:
ik heff kröömt
du hest kröömt
he/se/dat hett kröömt
wi hebbt kröömt
ji hebbt kröömt
se hebbt kröömt
Kunjunktiv:
ik krööm
du kröömst
he/se/dat krööm
wi krö­men
ji krö­men
se krö­men
Imperativ:
krööm!
kröömt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kroom