Utspraak op Platt: /snøːy̯ɾən/
Verb
Sülven: snö·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt

Verbformen:

Infinitiv:
snö­ren
PPP:
snöört
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snöör
du snöörst
he/se/dat snöört
wi snöört
ji snöört
se snöört
Vergangen Tiet:
ik snöör
du snöörst
he/se/dat snöör
wi snö­ren
ji snö­ren
se snö­ren
Perfekt:
ik heff snöört
du hest snöört
he/se/dat hett snöört
wi hebbt snöört
ji hebbt snöört
se hebbt snöört
Kunjunktiv:
ik snöör
du snöörst
he/se/dat snöör
wi snö­ren
ji snö­ren
se snö­ren
Imperativ:
snöör!
snöört!

Etymologie:

Woort afleidt von: Snoor