Utspraak op Platt: /fəɾfɾɛɪ̯ɾən/
Verb
Sülven: ver·fre·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
Bispelen:
De Karsbeer-Blöten sünd all verfroren.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik bün bi de Küll meist verfroren.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­fre­ren
PPP:
ver­fro­ren
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­freer
du ver­freerst
he/se/dat ver­freert
wi ver­freert
ji ver­freert
se ver­freert
Vergangen Tiet:
ik ver­freer
du ver­freerst
he/se/dat ver­freer
wi ver­fre­ren
ji ver­fre­ren
se ver­fre­ren
Perfekt:
ik bün ver­fro­ren
du büst ver­fro­ren
he/se/dat is ver­fro­ren
wi sünd ver­fro­ren
ji sünd ver­fro­ren
se sünd ver­fro­ren
Kunjunktiv:
ik ver­freer
du ver­freerst
he/se/dat ver­freer
wi ver­fre­ren
ji ver­fre­ren
se ver­fre­ren
Imperativ:
ver­freer!
ver­freert!
Infinitiv:
ver­fre­ren
PPP:
ver­fro­ren
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­freer
du ver­früst
he/se/dat ver­früst
wi ver­freert
ji ver­freert
se ver­freert
Vergangen Tiet:
ik ver­freer
du ver­freerst
he/se/dat ver­freer
wi ver­fre­ren
ji ver­fre­ren
se ver­fre­ren
Perfekt:
ik bün ver­fro­ren
du büst ver­fro­ren
he/se/dat is ver­fro­ren
wi sünd ver­fro­ren
ji sünd ver­fro­ren
se sünd ver­fro­ren
Kunjunktiv:
ik ver­freer
du ver­freerst
he/se/dat ver­freer
wi ver­fre­ren
ji ver­fre­ren
se ver­fre­ren
Imperativ:
ver­freer!
ver­freert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + freren