Utspraak op Platt: /pʊ͡ɐkəln/
Verb
Sülven: pur·keln
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
prökeln, mit en Instrument in wat togang ween
düütsch:
stochern
Bispelen:
De Tähndokter purkelt mi mit sien Kratzer jümmer in den Tähn rüm.

Verbformen:

Infinitiv:
pur­keln
PPP:
pur­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pur­kel
du pur­kelst
he/se/dat pur­kelt
wi pur­kelt
ji pur­kelt
se pur­kelt
Vergangen Tiet:
ik pur­kel
du pur­kelst
he/se/dat pur­kel
wi pur­keln
ji pur­keln
se pur­keln
Perfekt:
ik heff pur­kelt
du hest pur­kelt
he/se/dat hett pur­kelt
wi hebbt pur­kelt
ji hebbt pur­kelt
se hebbt pur­kelt
Kunjunktiv:
ik pur­kel
du pur­kelst
he/se/dat pur­kel
wi pur­keln
ji pur­keln
se pur­keln
Imperativ:
pur­kel!
pur­kelt!
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.