Utspraak op Platt: /plakɪç/
Adjektiv
Sülven: pla·ckig
plackiger plackigst
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Diene Büx is ja ganz plackig!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Plack + -ig
Identische Wöör ››› pläckig ❔︎