Utspraak op Platt: /afbɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: af·bre·ken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Utöven von Kraft wat aflösen
düütsch:
abbrechen
nedderlandsch:
afbreken
engelsch:
break off
break away
Bispelen:
Mi is de Mien von’n Bleesticken afbraken.
[2]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
nich wiedermaken mit wat
düütsch:
abbrechen
nedderlandsch:
afbreken
opbreken
engelsch:
cancel
abort
Bispelen:
Opa hett en Geschicht vertellt, aver he müss afbreken, as Oma uns to’t Eten ropen hett.

Verbformen:

Infinitiv:
af­bre­ken
PPP:
af­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik breek af
du bri­ckst af
he/se/dat bri­ckt af
wi breekt af
ji breekt af
se breekt af
Vergangen Tiet:
ik bröök af
du bröökst af
he/se/dat bröök af
wi brö­ken af
ji brö­ken af
se brö­ken af
Perfekt:
ik heff af­bra­ken
du hest af­bra­ken
he/se/dat hett af­bra­ken
wi hebbt af­bra­ken
ji hebbt af­bra­ken
se hebbt af­bra­ken
Kunjunktiv:
ik bröök af
du bröökst af
he/se/dat bröök af
wi brö­ken af
ji brö­ken af
se brö­ken af
Imperativ:
breek af!
breekt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + breken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.