Utspraak op Platt: /spøːy̯kəln/
Verb
Sülven: spö·keln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
spöken
düütsch:
spuken
nedderlandsch:
spoken
rondwaren
Bispelen:
Warrt seggt, dat dat hier spökeln schall.

Verbformen:

Infinitiv:
spö­keln
PPP:
spö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spö­kel
du spö­kelst
he/se/dat spö­kelt
wi spö­kelt
ji spö­kelt
se spö­kelt
Vergangen Tiet:
ik spö­kel
du spö­kelst
he/se/dat spö­kel
wi spö­keln
ji spö­keln
se spö­keln
Perfekt:
ik heff spö­kelt
du hest spö­kelt
he/se/dat hett spö­kelt
wi hebbt spö­kelt
ji hebbt spö­kelt
se hebbt spö­kelt
Kunjunktiv:
ik spö­kel
du spö­kelst
he/se/dat spö­kel
wi spö­keln
ji spö­keln
se spö­keln
Imperativ:
spö­kel!
spö­kelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: spöken

Tohoopsett Wöör:

rümspökeln Spökelee spökelig Spökelkraam Spökelstünn Spökelwief
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.