Utspraak op Platt: /fəɾsviːɡn̩/
Verb
Sülven: ver·swie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
De Keerl hett mi verswegen, dat he Fro un Kinner tohuus sitten hett

Verbformen:

Infinitiv:
ver­swie­gen
PPP:
ver­swe­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­swieg
du ver­swigg­st
he/se/dat ver­swigg­t
wi ver­swiegt
ji ver­swiegt
se ver­swiegt
Vergangen Tiet:
ik ver­sweeg
du ver­sweegst
he/se/dat ver­sweeg
wi ver­swe­gen
ji ver­swe­gen
se ver­swe­gen
Perfekt:
ik heff ver­swe­gen
du hest ver­swe­gen
he/se/dat hett ver­swe­gen
wi hebbt ver­swe­gen
ji hebbt ver­swe­gen
se hebbt ver­swe­gen
Kunjunktiv:
ik ver­sweeg
du ver­sweegst
he/se/dat ver­sweeg
wi ver­swe­gen
ji ver­swe­gen
se ver­swe­gen
Imperativ:
ver­swieg!
ver­swiegt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + swiegen