Utspraak op Platt: /plɪnkɐn/
Verb
Sülven: plin·kern
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
in een Tour plinken
düütsch:
blinzeln
zwinkern

Verbformen:

Infinitiv:
plin­kern
PPP:
plin­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plin­ker
du plin­kerst
he/se/dat plin­kert
wi plin­kert
ji plin­kert
se plin­kert
Vergangen Tiet:
ik plin­ker
du plin­kerst
he/se/dat plin­ker
wi plin­kern
ji plin­kern
se plin­kern
Perfekt:
ik heff plin­kert
du hest plin­kert
he/se/dat hett plin­kert
wi hebbt plin­kert
ji hebbt plin­kert
se hebbt plin­kert
Kunjunktiv:
ik plin­ker
du plin­kerst
he/se/dat plin­ker
wi plin­kern
ji plin­kern
se plin­kern
Imperativ:
plin­ker!
plin­kert!

Etymologie:

Woort afleidt von: plinken

Tohoopsett Wöör:

anplinkern
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.