Utspraak op Platt: /ankɔːm̩/
Verb
Sülven: an·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Gegenwöör:
afgahn
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wat is em denn ankamen? He süht ja gresig ut!
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[5]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kann dor nich ankamen!
[6]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[7]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
[8]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­ka­men
PPP:
an­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam an
du kumm­st an
he/se/dat kumm­t an
wi kaamt an
ji kaamt an
se kaamt an
Vergangen Tiet:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Perfekt:
ik bün an­ka­men
du büst an­ka­men
he/se/dat is an­ka­men
wi sünd an­ka­men
ji sünd an­ka­men
se sünd an­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Imperativ:
kaam an!
kaamt an!
Infinitiv:
an­ka­men
PPP:
an­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm an
du kumm­st an
he/se/dat kumm­t an
wi kaamt an
ji kaamt an
se kaamt an
Vergangen Tiet:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Perfekt:
ik bün an­ka­men
du büst an­ka­men
he/se/dat is an­ka­men
wi sünd an­ka­men
ji sünd an­ka­men
se sünd an­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Imperativ:
kumm an!
kaamt an!
Infinitiv:
an­ka­men
PPP:
an­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam an
du kümm­st an
he/se/dat kümm­t an
wi kaamt an
ji kaamt an
se kaamt an
Vergangen Tiet:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Perfekt:
ik bün an­ka­men
du büst an­ka­men
he/se/dat is an­ka­men
wi sünd an­ka­men
ji sünd an­ka­men
se sünd an­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem an
du keemst an
he/se/dat keem an
wi ke­men an
ji ke­men an
se ke­men an
Imperativ:
kaam an!
kaamt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + kamen