Utspraak op Platt: /ankiːkn̩/
Verb
Sülven: an·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­kie­ken
PPP:
an­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek an
du ki­ckst an
he/se/dat ki­ckt an
wi kiekt an
ji kiekt an
se kiekt an
Vergangen Tiet:
ik keek an
du keekst an
he/se/dat keek an
wi ke­ken an
ji ke­ken an
se ke­ken an
Perfekt:
ik heff an­ke­ken
du hest an­ke­ken
he/se/dat hett an­ke­ken
wi hebbt an­ke­ken
ji hebbt an­ke­ken
se hebbt an­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek an
du keekst an
he/se/dat keek an
wi ke­ken an
ji ke­ken an
se ke­ken an
Imperativ:
kiek an!
kiekt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + kieken