Utspraak op Platt: /anfʊxtn̩/
Verb
Sülven: an·fuch·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­fuch­ten
PPP:
an­fucht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fucht an
ji fucht an
se fucht an
Vergangen Tiet:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fuch­ten an
ji fuch­ten an
se fuch­ten an
Perfekt:
ik heff an­fucht
du hest an­fucht
he/se/dat hett an­fucht
wi hebbt an­fucht
ji hebbt an­fucht
se hebbt an­fucht
Kunjunktiv:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fuch­ten an
ji fuch­ten an
se fuch­ten an
Imperativ:
fucht an!
fucht an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + fucht