Uitspraak in het Plat: /afbɾuːkn̩/
werkwoord
Afbreking: af·bru·ken
[1]
geavanceerde woordenschat
Voorbeelden:
De Bessen is al ganz afbruukt.

Werkwoordvormen:

infinitief:
af­bru­ken
voltooid deelwoord:
af­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruukt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
verleden:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
voltooid:
ik bün af­bruukt
du büst af­bruukt
he/se/dat is af­bruukt
wi sünd af­bruukt
ji sünd af­bruukt
se sünd af­bruukt
conjunctief:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
imperatief:
bruuk af!
bruukt af!
infinitief:
af­bru­ken
voltooid deelwoord:
af­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik bruuk af
du brookst af
he/se/dat brookt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
verleden:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
voltooid:
ik bün af­bruukt
du büst af­bruukt
he/se/dat is af­bruukt
wi sünd af­bruukt
ji sünd af­bruukt
se sünd af­bruukt
conjunctief:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
imperatief:
bruuk af!
bruukt af!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: af + bruken