Aussprache op Platt: /ɾankøːn̩/
Verb
Silbentrennung: ran·kö·nen
[1]
Randwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ran­kö­nen
Partizip Perfekt:
ran­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik kann ran
du kann­st ran
he/se/dat kann ran
wi köönt ran
ji köönt ran
se köönt ran
Imperfekt:
ik kunn ran
du kunn­st ran
he/se/dat kunn ran
wi kun­nen ran
ji kun­nen ran
se kun­nen ran
Perfekt:
ik heff ran­kunn­t
du hest ran­kunn­t
he/se/dat hett ran­kunn­t
wi hebbt ran­kunn­t
ji hebbt ran­kunn­t
se hebbt ran­kunn­t
Konjunktiv:
ik kunn ran
du kunn­st ran
he/se/dat kunn ran
wi kun­nen ran
ji kun­nen ran
se kun­nen ran
Imperativ:
kann ran!
köönt ran!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: ran + könen