Van n olde foto en n klapallozie

We goan terogge noar t ìnde van de zestiger joaren. We bevinden ons in n kroug op n lutje dörpke. Koen, de krougholder het sunt kört ook n zummerhoeske te huur. Op n dag wordt, omdat verschillende mìnsen zok ter mit bemuien, t zummerhoeske aan twij mìnsen verhuurd. Dat geft de neudege problemen, dij nait ain, twij, drij oplöst binnen. Koen krigt doarnoast ook nog n braif van de inspecteur, dij op bezuik kommen wil. En Koen is baange, dat d’inspecteur onder n vaalse noam zok bie hom gaait melden. Hai denkt dat ain van de gasten n verklaide inspecteur is. Dat zörgt veur n haileboel misverstanden. Jan, de olde, bokkege zeeman, is n stamgast in t kaffee van Koen, dij zok groag overal mit bemuit. Tot grote aargernis van Jozefien, de vraauw van Koen. As der op n nacht klappen valen, liekt Koen in grote problemen te kommen. As sommege mìnsen inains ook nog es n hail aandere kaante van zokzulms loaten zain, wordt de verwarring aal mor groter.