Utspraak op Platt: /fəɾpɛdn̩/
Verb
Sülven: ver·ped·den
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
vör allen in de Fööt verpedden
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik mutt mi ins en beten de Been verpedden.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Veh verpeddt dat Gras op de Weid.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­ped­den
PPP:
ver­pedd­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­pett
du ver­pedd­st
he/se/dat ver­pedd­t
wi ver­pedd­t
ji ver­pedd­t
se ver­pedd­t
Vergangen Tiet:
ik ver­pett
du ver­pedd­st
he/se/dat ver­pett
wi ver­ped­den
ji ver­ped­den
se ver­ped­den
Perfekt:
ik heff ver­pedd­t
du hest ver­pedd­t
he/se/dat hett ver­pedd­t
wi hebbt ver­pedd­t
ji hebbt ver­pedd­t
se hebbt ver­pedd­t
Kunjunktiv:
ik ver­pett
du ver­pedd­st
he/se/dat ver­pett
wi ver­ped­den
ji ver­ped­den
se ver­ped­den
Imperativ:
ver­pett!
ver­pedd­t!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + pedden