Utspraak op Platt: /føː͡ɐɡɛːm̩/
Verb
Sülven: vör·ge·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett de Köh Maissilo vörgeven.

Verbformen:

Infinitiv:
vör­ge­ven
PPP:
vör­ge­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik geev vör
du giff­st vör
he/se/dat giff­t vör
wi geevt vör
ji geevt vör
se geevt vör
Vergangen Tiet:
ik gaff vör
du gaff­st vör
he/se/dat gaff vör
wi gaf­fen vör
ji gaf­fen vör
se gaf­fen vör
Perfekt:
ik heff vör­ge­ven
du hest vör­ge­ven
he/se/dat hett vör­ge­ven
wi hebbt vör­ge­ven
ji hebbt vör­ge­ven
se hebbt vör­ge­ven
Kunjunktiv:
ik gaff vör
du gaff­st vör
he/se/dat gaff vör
wi gaf­fen vör
ji gaf­fen vör
se gaf­fen vör
Imperativ:
geev vör!
geevt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + geven