Utspraak op Platt: /afʃʊ͡ɐn/
Verb
Sülven: af·schurrn
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
die
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
afrieven, afbruken
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[4]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­schurr­n
PPP:
af­schurr­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr­t af
wi schurr­t af
ji schurr­t af
se schurr­t af
Vergangen Tiet:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr af
wi schur­ren af
ji schur­ren af
se schur­ren af
Perfekt:
ik bün af­schurr­t
du büst af­schurr­t
he/se/dat is af­schurr­t
wi sünd af­schurr­t
ji sünd af­schurr­t
se sünd af­schurr­t
Kunjunktiv:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr af
wi schur­ren af
ji schur­ren af
se schur­ren af
Imperativ:
schurr af!
schurr­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schurrn