Utspraak op Platt: /ʏmvɾɪɡn̩/
Verb
Sülven: üm·wrig·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
ümknicken
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­wrig­gen
PPP:
üm­wrigg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg­t üm
wi wrigg­t üm
ji wrigg­t üm
se wrigg­t üm
Vergangen Tiet:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg üm
wi wrig­gen üm
ji wrig­gen üm
se wrig­gen üm
Perfekt:
ik bün üm­wrigg­t
du büst üm­wrigg­t
he/se/dat is üm­wrigg­t
wi sünd üm­wrigg­t
ji sünd üm­wrigg­t
se sünd üm­wrigg­t
Kunjunktiv:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg üm
wi wrig­gen üm
ji wrig­gen üm
se wrig­gen üm
Imperativ:
wrigg üm!
wrigg­t üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + wriggen