braakfällig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /bɾɔːkfɛlɪç/

Adjektiv

Sülven: braak·fäl·lig

braakfalliger braakfalligst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

nich mehr stabil, wat licht tohoopbrickt

von en Bowark

düütsch:

baufällig

nedderlandsch:

bouwvallig

engelsch:

derelict

decrepit

Bispelen:

Dat ole Huus weer braakfällig un müss afreten warrn.

[2]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

wat licht tohoopbrickt

von en Person

düütsch:

gebrechlich

nedderlandsch:

gebrekkig

aftands

engelsch:

frail

invalid

Bispelen:

Mit dat Öller bün ik bilütten braakfällig worrn.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Fall + -ig

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.