Utspraak op Platt: /vɛçkøːn̩/
Verb
Sülven: weg·kö·nen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
nich mehr bruukt warrn un to’t Wegsmieten freegeven ween
düütsch:
weggeworfen werden können
wegkönnen
nedderlandsch:
wegkunnen
Bispelen:
Kann dat weg oder bruukst du dat noch?
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
in de Laag ween, wegtogahn
düütsch:
wegkönnen
nedderlandsch:
wegkunnen
engelsch:
be able to get away
Bispelen:
Ik kann nich weg, mien Vader is krank.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­kö­nen
PPP:
weg­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kann weg
du kann­st weg
he/se/dat kann weg
wi köönt weg
ji köönt weg
se köönt weg
Vergangen Tiet:
ik kunn weg
du kunn­st weg
he/se/dat kunn weg
wi kun­nen weg
ji kun­nen weg
se kun­nen weg
Perfekt:
ik heff weg­kunn­t
du hest weg­kunn­t
he/se/dat hett weg­kunn­t
wi hebbt weg­kunn­t
ji hebbt weg­kunn­t
se hebbt weg­kunn­t
Kunjunktiv:
ik kunn weg
du kunn­st weg
he/se/dat kunn weg
wi kun­nen weg
ji kun­nen weg
se kun­nen weg
Imperativ:
kann weg!
köönt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + könen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.