Utspraak op Platt: /vɪndbyːdəlɪç/
Adjektiv
Sülven: wind·bü·de·lig
windbüdeliger windbüdeligst
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He is en windbüdeligen Keerl! Op em kannst di nich verlaten!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Windbüdel + -ig