Utspraak op Platt: /afdɾʏkn̩/
Verb
Sülven: af·drü·cken
[1]
Randwoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Drück mi doch nich so dull, du drückst mi ja de Luft af!
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
in Print gahn laten
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett afdrückt un em dootschaten.

Verbformen:

Infinitiv:
af­drü­cken
PPP:
af­drü­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik drück af
du drü­ckst af
he/se/dat drü­ckt af
wi drü­ckt af
ji drü­ckt af
se drü­ckt af
Vergangen Tiet:
ik drück af
du drü­ckst af
he/se/dat drück af
wi drü­cken af
ji drü­cken af
se drü­cken af
Perfekt:
ik heff af­drü­ckt
du hest af­drü­ckt
he/se/dat hett af­drü­ckt
wi hebbt af­drü­ckt
ji hebbt af­drü­ckt
se hebbt af­drü­ckt
Kunjunktiv:
ik drück af
du drü­ckst af
he/se/dat drück af
wi drü­cken af
ji drü­cken af
se drü­cken af
Imperativ:
drück af!
drü­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + drücken