Utspraak op Platt: /føː͡ɐbiːkiːkn̩/
Verb
Sülven: vör·bi·kie·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Kiek maal wedder vörbi, wenn du in de Neegd büst.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
As se sik op de Straat dröpen, keek he stuur an ehr vörbi.

Verbformen:

Infinitiv:
vör­bi­kie­ken
PPP:
vör­bi­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek vörbi
du ki­ckst vörbi
he/se/dat ki­ckt vörbi
wi kiekt vörbi
ji kiekt vörbi
se kiekt vörbi
Vergangen Tiet:
ik keek vörbi
du keekst vörbi
he/se/dat keek vörbi
wi ke­ken vörbi
ji ke­ken vörbi
se ke­ken vörbi
Perfekt:
ik heff vör­bi­ke­ken
du hest vör­bi­ke­ken
he/se/dat hett vör­bi­ke­ken
wi hebbt vör­bi­ke­ken
ji hebbt vör­bi­ke­ken
se hebbt vör­bi­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek vörbi
du keekst vörbi
he/se/dat keek vörbi
wi ke­ken vörbi
ji ke­ken vörbi
se ke­ken vörbi
Imperativ:
kiek vörbi!
kiekt vörbi!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vörbi + kieken