Utspraak op Platt: /ɾʏmtyːn̩/
Verb
Sülven: rüm·tü·nen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He tüünt jümmer so veel rüm, em kannst nix löven.

Verbformen:

Infinitiv:
rüm­tü­nen
PPP:
rüm­tüünt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik tüün rüm
du tüünst rüm
he/se/dat tüünt rüm
wi tüünt rüm
ji tüünt rüm
se tüünt rüm
Vergangen Tiet:
ik tüün rüm
du tüünst rüm
he/se/dat tüün rüm
wi tü­nen rüm
ji tü­nen rüm
se tü­nen rüm
Perfekt:
ik heff rüm­tüünt
du hest rüm­tüünt
he/se/dat hett rüm­tüünt
wi hebbt rüm­tüünt
ji hebbt rüm­tüünt
se hebbt rüm­tüünt
Kunjunktiv:
ik tüün rüm
du tüünst rüm
he/se/dat tüün rüm
wi tü­nen rüm
ji tü­nen rüm
se tü­nen rüm
Imperativ:
tüün rüm!
tüünt rüm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rüm + tünen