Utspraak op Platt: /anɾʏkn̩/
Verb
Sülven: an·rü·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­rü­cken
PPP:
an­rü­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rück an
du rü­ckst an
he/se/dat rü­ckt an
wi rü­ckt an
ji rü­ckt an
se rü­ckt an
Vergangen Tiet:
ik rück an
du rü­ckst an
he/se/dat rück an
wi rü­cken an
ji rü­cken an
se rü­cken an
Perfekt:
ik bün an­rü­ckt
du büst an­rü­ckt
he/se/dat is an­rü­ckt
wi sünd an­rü­ckt
ji sünd an­rü­ckt
se sünd an­rü­ckt
Kunjunktiv:
ik rück an
du rü­ckst an
he/se/dat rück an
wi rü­cken an
ji rü­cken an
se rü­cken an
Imperativ:
rück an!
rü­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + rücken
Identische Wöör ››› anrucken ❔︎