Utspraak op Platt: /spøːy̯kɐn/
Verb
Sülven: spö·kern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
spö­kern
PPP:
spö­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spö­ker
du spö­kerst
he/se/dat spö­kert
wi spö­kert
ji spö­kert
se spö­kert
Vergangen Tiet:
ik spö­ker
du spö­kerst
he/se/dat spö­ker
wi spö­kern
ji spö­kern
se spö­kern
Perfekt:
ik heff spö­kert
du hest spö­kert
he/se/dat hett spö­kert
wi hebbt spö­kert
ji hebbt spö­kert
se hebbt spö­kert
Kunjunktiv:
ik spö­ker
du spö­kerst
he/se/dat spö­ker
wi spö­kern
ji spö­kern
se spö­kern
Imperativ:
spö­ker!
spö­kert!

Etymologie:

Woort afleidt von: spöken