Utspraak op Platt: /pakn̩/
Verb
Sülven: pa·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
opschichten, wat füllen
düütsch:
packen
einpacken
Bispelen:
Bi’t Strohföhren mööt de Strohbünn goot packt warrn, ans kann licht de Wagen ümkippen.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
griepen un fastholen
düütsch:
packen
ergreifen
Bispelen:
Pack mi nich an!

Verbformen:

Infinitiv:
pa­cken
PPP:
pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pa­ckt
wi pa­ckt
ji pa­ckt
se pa­ckt
Vergangen Tiet:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pack
wi pa­cken
ji pa­cken
se pa­cken
Perfekt:
ik heff pa­ckt
du hest pa­ckt
he/se/dat hett pa­ckt
wi hebbt pa­ckt
ji hebbt pa­ckt
se hebbt pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pack
wi pa­cken
ji pa­cken
se pa­cken
Imperativ:
pack!
pa­ckt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Pack

Tohoopsett Wöör:

afpacken anpacken dalpacken inpacken oppacken Packan Packdarm Packelaasch Packer Packesel Packlaag rinpacken tohooppacken topacken ümpacken utpacken wegpacken
Riemwöör
Identische Wöör ››› Packen ❔︎
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.