Utspraak op Platt: /afkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: af·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­krie­gen
PPP:
af­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg af
du krigg­st af
he/se/dat krigg­t af
wi kriegt af
ji kriegt af
se kriegt af
Vergangen Tiet:
ik kreeg af
du kreegst af
he/se/dat kreeg af
wi kre­gen af
ji kre­gen af
se kre­gen af
Perfekt:
ik heff af­kre­gen
du hest af­kre­gen
he/se/dat hett af­kre­gen
wi hebbt af­kre­gen
ji hebbt af­kre­gen
se hebbt af­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg af
du kreegst af
he/se/dat kreeg af
wi kre­gen af
ji kre­gen af
se kre­gen af
Imperativ:
krieg af!
kriegt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + kriegen