Utspraak op Platt: /afvʊɾaxn̩/
Verb
Sülven: af·wu·ra·chen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­wu­ra­chen
PPP:
af­wu­rach­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wu­ra­ch af
du wu­rach­st af
he/se/dat wu­rach­t af
wi wu­rach­t af
ji wu­rach­t af
se wu­rach­t af
Vergangen Tiet:
ik wu­ra­ch af
du wu­rach­st af
he/se/dat wu­ra­ch af
wi wu­ra­chen af
ji wu­ra­chen af
se wu­ra­chen af
Perfekt:
ik heff af­wu­rach­t
du hest af­wu­rach­t
he/se/dat hett af­wu­rach­t
wi hebbt af­wu­rach­t
ji hebbt af­wu­rach­t
se hebbt af­wu­rach­t
Kunjunktiv:
ik wu­ra­ch af
du wu­rach­st af
he/se/dat wu­ra­ch af
wi wu­ra­chen af
ji wu­ra­chen af
se wu­ra­chen af
Imperativ:
wu­ra­ch af!
wu­rach­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + wurachen