Utspraak op Platt: /ʏmtɾɛkn̩/
Verb
Sülven: üm·tre·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­tre­cken
PPP:
üm­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck üm
du tre­ckst üm
he/se/dat tre­ckt üm
wi tre­ckt üm
ji tre­ckt üm
se tre­ckt üm
Vergangen Tiet:
ik tröck üm
du trö­ckst üm
he/se/dat tröck üm
wi trö­cken üm
ji trö­cken üm
se trö­cken üm
Perfekt:
ik bün üm­tro­cken
du büst üm­tro­cken
he/se/dat is üm­tro­cken
wi sünd üm­tro­cken
ji sünd üm­tro­cken
se sünd üm­tro­cken
Kunjunktiv:
ik tröck üm
du trö­ckst üm
he/se/dat tröck üm
wi trö­cken üm
ji trö­cken üm
se trö­cken üm
Imperativ:
treck üm!
tre­ckt üm!
Infinitiv:
üm­tre­cken
PPP:
üm­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck üm
du tre­ckst üm
he/se/dat tre­ckt üm
wi tre­ckt üm
ji tre­ckt üm
se tre­ckt üm
Vergangen Tiet:
ik treck üm
du tre­ckst üm
he/se/dat treck üm
wi tre­cken üm
ji tre­cken üm
se tre­cken üm
Perfekt:
ik bün üm­tro­cken
du büst üm­tro­cken
he/se/dat is üm­tro­cken
wi sünd üm­tro­cken
ji sünd üm­tro­cken
se sünd üm­tro­cken
Kunjunktiv:
ik treck üm
du tre­ckst üm
he/se/dat treck üm
wi tre­cken üm
ji tre­cken üm
se tre­cken üm
Imperativ:
treck üm!
tre­ckt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + trecken