Uitspraak in het Plat: /afkøːn̩/
werkwoord
Afbreking: af·kö·nen
[1]
geavanceerde woordenschat

Werkwoordvormen:

infinitief:
af­kö­nen
voltooid deelwoord:
af­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik kann af
du kann­st af
he/se/dat kann af
wi köönt af
ji köönt af
se köönt af
verleden:
ik kunn af
du kunn­st af
he/se/dat kunn af
wi kun­nen af
ji kun­nen af
se kun­nen af
voltooid:
ik heff af­kunn­t
du hest af­kunn­t
he/se/dat hett af­kunn­t
wi hebbt af­kunn­t
ji hebbt af­kunn­t
se hebbt af­kunn­t
conjunctief:
ik kunn af
du kunn­st af
he/se/dat kunn af
wi kun­nen af
ji kun­nen af
se kun­nen af
imperatief:
kann af!
köönt af!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: af + könen