Utspraak op Platt: /ɪnpakn̩/
Verb
Sülven: in·pa·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wat in wat rindoon
düütsch:
einpacken
nedderlandsch:
inpakken
engelsch:
wrap
box
pack
Bispelen:
Vör Wiehnachten weer dat Inpacken von de Geschenken jümmer en grote Freid.
[2]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
na binnen wat griepen
düütsch:
hineinfassen
hineingreifen
reingreifen
reinfassen
Bispelen:
Kannst du mi dat Rohr dor bringen? Aver dor nich inpacken, de Rand is binnen mit Fett insmeert!

Verbformen:

Infinitiv:
in­pa­cken
PPP:
in­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack in
du pa­ckst in
he/se/dat pa­ckt in
wi pa­ckt in
ji pa­ckt in
se pa­ckt in
Vergangen Tiet:
ik pack in
du pa­ckst in
he/se/dat pack in
wi pa­cken in
ji pa­cken in
se pa­cken in
Perfekt:
ik heff in­pa­ckt
du hest in­pa­ckt
he/se/dat hett in­pa­ckt
wi hebbt in­pa­ckt
ji hebbt in­pa­ckt
se hebbt in­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack in
du pa­ckst in
he/se/dat pack in
wi pa­cken in
ji pa­cken in
se pa­cken in
Imperativ:
pack in!
pa­ckt in!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: in + packen

Tohoopsett Wöör:

in
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.