Utspraak op Platt: /ɔppakn̩/
Verb
Sülven: op·pa·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wat na baven wat packen, wat opschichten
düütsch:
aufpacken
aufladen
nedderlandsch:
opladen
engelsch:
load
Bispelen:
Op’t Feld is dat Stroh oppackt worrn un bihuus is dat denn wedder afpackt worrn un keem op’n Böhn.

Verbformen:

Infinitiv:
op­pa­cken
PPP:
op­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack op
du pa­ckst op
he/se/dat pa­ckt op
wi pa­ckt op
ji pa­ckt op
se pa­ckt op
Vergangen Tiet:
ik pack op
du pa­ckst op
he/se/dat pack op
wi pa­cken op
ji pa­cken op
se pa­cken op
Perfekt:
ik heff op­pa­ckt
du hest op­pa­ckt
he/se/dat hett op­pa­ckt
wi hebbt op­pa­ckt
ji hebbt op­pa­ckt
se hebbt op­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack op
du pa­ckst op
he/se/dat pack op
wi pa­cken op
ji pa­cken op
se pa­cken op
Imperativ:
pack op!
pa­ckt op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + packen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.