Utspraak op Platt: /vɛçɾiːtn̩/
Verb
Sülven: weg·rie·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He is in de Elv fullen un dat Water hett em wegreten.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­rie­ten
PPP:
weg­re­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik riet weg
du ritt­st weg
he/se/dat ritt weg
wi riet weg
ji riet weg
se riet weg
Vergangen Tiet:
ik reet weg
du reetst weg
he/se/dat reet weg
wi re­ten weg
ji re­ten weg
se re­ten weg
Perfekt:
ik heff weg­re­ten
du hest weg­re­ten
he/se/dat hett weg­re­ten
wi hebbt weg­re­ten
ji hebbt weg­re­ten
se hebbt weg­re­ten
Kunjunktiv:
ik reet weg
du reetst weg
he/se/dat reet weg
wi re­ten weg
ji re­ten weg
se re­ten weg
Imperativ:
riet weg!
riet weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + rieten