Utspraak op Platt: /anblɔːzn̩/
Verb
Sülven: an·bla·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Wind hett dat Buschfüür düchtig anblaast.

Verbformen:

Infinitiv:
an­bla­sen
PPP:
an­blaast
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blaas an
du blaast an
he/se/dat blaast an
wi blaast an
ji blaast an
se blaast an
Vergangen Tiet:
ik blaas an
du blaast an
he/se/dat blaas an
wi bla­sen an
ji bla­sen an
se bla­sen an
Perfekt:
ik heff an­blaast
du hest an­blaast
he/se/dat hett an­blaast
wi hebbt an­blaast
ji hebbt an­blaast
se hebbt an­blaast
Kunjunktiv:
ik blaas an
du blaast an
he/se/dat blaas an
wi bla­sen an
ji bla­sen an
se bla­sen an
Imperativ:
blaas an!
blaast an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + blasen