Utspraak op Platt: /dœ͡ɐkaʊ̯ən/
Verb
Sülven: dör·kau·en
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Hest du dat verstahn? — Nee. — Denn mööt wi dat noch en tweet Maal dörkauen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He kaut dat Fleesch goot dör.

Verbformen:

Infinitiv:
dör­kau­en
PPP:
dör­kaut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kau dör
du kaust dör
he/se/dat kaut dör
wi kaut dör
ji kaut dör
se kaut dör
Vergangen Tiet:
ik kau dör
du kaust dör
he/se/dat kau dör
wi kaun dör
ji kaun dör
se kaun dör
Perfekt:
ik heff dör­kaut
du hest dör­kaut
he/se/dat hett dör­kaut
wi hebbt dör­kaut
ji hebbt dör­kaut
se hebbt dör­kaut
Kunjunktiv:
ik kau dör
du kaust dör
he/se/dat kau dör
wi kaun dör
ji kaun dör
se kaun dör
Imperativ:
kau dör!
kaut dör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dör + kauen