Utspraak op Platt: /fəɾlɪɡn̩/
Verb
Sülven: ver·lig·gen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff ganz de Tiet verlegen!

Verbformen:

Infinitiv:
ver­lig­gen
PPP:
ver­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­ligg
du ver­ligg­st
he/se/dat ver­ligg­t
wi ver­ligg­t
ji ver­ligg­t
se ver­ligg­t
Vergangen Tiet:
ik ver­leeg
du ver­leegst
he/se/dat ver­leeg
wi ver­le­gen
ji ver­le­gen
se ver­le­gen
Perfekt:
ik heff ver­le­gen
du hest ver­le­gen
he/se/dat hett ver­le­gen
wi hebbt ver­le­gen
ji hebbt ver­le­gen
se hebbt ver­le­gen
Kunjunktiv:
ik ver­leeg
du ver­leegst
he/se/dat ver­leeg
wi ver­le­gen
ji ver­le­gen
se ver­le­gen
Imperativ:
ver­ligg!
ver­ligg­t!
Infinitiv:
ver­lig­gen
PPP:
ver­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­ligg
du ver­ligg­st
he/se/dat ver­ligg­t
wi ver­ligg­t
ji ver­ligg­t
se ver­ligg­t
Vergangen Tiet:
ik ver­lagg
du ver­lagg­st
he/se/dat ver­lagg
wi ver­lag­gen
ji ver­lag­gen
se ver­lag­gen
Perfekt:
ik heff ver­le­gen
du hest ver­le­gen
he/se/dat hett ver­le­gen
wi hebbt ver­le­gen
ji hebbt ver­le­gen
se hebbt ver­le­gen
Kunjunktiv:
ik ver­lagg
du ver­lagg­st
he/se/dat ver­lagg
wi ver­lag­gen
ji ver­lag­gen
se ver­lag­gen
Imperativ:
ver­ligg!
ver­ligg­t!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + liggen