Utspraak op Platt: /ɾʏmkɔːm̩/
Verb
Sülven: rüm·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
De Pastoor keem mit de Wienkann rüm.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
He is al veel in de Welt rümkamen.
[3]
Opbowoortschatt
düütsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
rüm­ka­men
PPP:
rüm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam rüm
du kumm­st rüm
he/se/dat kumm­t rüm
wi kaamt rüm
ji kaamt rüm
se kaamt rüm
Vergangen Tiet:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Perfekt:
ik bün rüm­ka­men
du büst rüm­ka­men
he/se/dat is rüm­ka­men
wi sünd rüm­ka­men
ji sünd rüm­ka­men
se sünd rüm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Imperativ:
kaam rüm!
kaamt rüm!
Infinitiv:
rüm­ka­men
PPP:
rüm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm rüm
du kumm­st rüm
he/se/dat kumm­t rüm
wi kaamt rüm
ji kaamt rüm
se kaamt rüm
Vergangen Tiet:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Perfekt:
ik bün rüm­ka­men
du büst rüm­ka­men
he/se/dat is rüm­ka­men
wi sünd rüm­ka­men
ji sünd rüm­ka­men
se sünd rüm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Imperativ:
kumm rüm!
kaamt rüm!
Infinitiv:
rüm­ka­men
PPP:
rüm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam rüm
du kümm­st rüm
he/se/dat kümm­t rüm
wi kaamt rüm
ji kaamt rüm
se kaamt rüm
Vergangen Tiet:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Perfekt:
ik bün rüm­ka­men
du büst rüm­ka­men
he/se/dat is rüm­ka­men
wi sünd rüm­ka­men
ji sünd rüm­ka­men
se sünd rüm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rüm
du keemst rüm
he/se/dat keem rüm
wi ke­men rüm
ji ke­men rüm
se ke­men rüm
Imperativ:
kaam rüm!
kaamt rüm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rüm + kamen