Utspraak op Platt: /vɛçhaʊ̯ən/
Verb
Sülven: weg·hau·en
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Hauen wegmaken oder dorto bringen wegtogahn
düütsch:
weghauen
wegschlagen
Bispelen:
He hett den Boom weghaut. De weer al ganz möör.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­hau­en
PPP:
weg­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau weg
du haust weg
he/se/dat haut weg
wi haut weg
ji haut weg
se haut weg
Vergangen Tiet:
ik hau weg
du haust weg
he/se/dat hau weg
wi haun weg
ji haun weg
se haun weg
Perfekt:
ik heff weg­haut
du hest weg­haut
he/se/dat hett weg­haut
wi hebbt weg­haut
ji hebbt weg­haut
se hebbt weg­haut
Kunjunktiv:
ik hau weg
du haust weg
he/se/dat hau weg
wi haun weg
ji haun weg
se haun weg
Imperativ:
hau weg!
haut weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + hauen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.