Utspraak op Platt: /vɛçʃuːln̩/
Verb
Sülven: weg·schu·len
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik wegslieken
düütsch:
wegschleichen
sich davonmachen
nedderlandsch:
wegsluipen
wegschuilen
engelsch:
steal away
Bispelen:
He is wegschuult un hett nich mehr tschüüs seggt.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­schu­len
PPP:
weg­schuult
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schuul weg
du schuulst weg
he/se/dat schuult weg
wi schuult weg
ji schuult weg
se schuult weg
Vergangen Tiet:
ik schuul weg
du schuulst weg
he/se/dat schuul weg
wi schu­len weg
ji schu­len weg
se schu­len weg
Perfekt:
ik bün weg­schuult
du büst weg­schuult
he/se/dat is weg­schuult
wi sünd weg­schuult
ji sünd weg­schuult
se sünd weg­schuult
Kunjunktiv:
ik schuul weg
du schuulst weg
he/se/dat schuul weg
wi schu­len weg
ji schu­len weg
se schu­len weg
Imperativ:
schuul weg!
schuult weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + schulen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.