Füerschoh un Suuspantüffel

De Jung heetde Tim: Meist söven Johr weer he oolt. Männichmal weer Tim aver trurig. Denn he weer afsünnerlich dick, de dickste ut de hele Schoolklass! De anner Kinner nennden em öft „Pummel“ oder „Tünn“. Dat menden se nich böös. Aver Tim wurr bannig füünsch doröver. He schree: „I asig lange Bohnenpinnen! I Tuunbreder!“ Dor lachden de anner Kinner em ut, wiel he sik so opreegde. Un Tim wurr bannig trurig, dat he so lütt un so dick sien mussde. He wahnde mit sien Öllern in en grote Stadt. De Wahnung leeg in en Keller. Wull man se besöken, mussde man en poor Stolpen rünner gahn. De Finstern langden bit op de Eer. Egentlich harrn se gor keen Huusdöör bruukt. Tim's Vadder weer en Schooster. Aver nich blots Schoh flicken kunn he, ok wunnerbore Geschichten vertellen. Afsünnerlich veel Geld verdeende he nich, graad noog för de Mudder un för Tim. De Mudder maakde dat nix ut, dat se arme Lüüd sien mussden. Se freutde sik, dat se so en kandidelten Mann harr. - Plattdüütsch för Kinner!