Utspraak op Platt: /anviːzn̩/
Verb
Sülven: an·wie·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
todelen
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
anleiden, wiesen, wo wat geiht
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­wie­sen
PPP:
an­wiest
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wiest an
wi wiest an
ji wiest an
se wiest an
Vergangen Tiet:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wies an
wi wie­sen an
ji wie­sen an
se wie­sen an
Perfekt:
ik heff an­wiest
du hest an­wiest
he/se/dat hett an­wiest
wi hebbt an­wiest
ji hebbt an­wiest
se hebbt an­wiest
Kunjunktiv:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wies an
wi wie­sen an
ji wie­sen an
se wie­sen an
Imperativ:
wies an!
wiest an!
Infinitiv:
an­wie­sen
PPP:
an­we­sen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies an
du wis­st an
he/se/dat wis­st an
wi wiest an
ji wiest an
se wiest an
Vergangen Tiet:
ik wees an
du weest an
he/se/dat wees an
wi we­sen an
ji we­sen an
se we­sen an
Perfekt:
ik heff an­we­sen
du hest an­we­sen
he/se/dat hett an­we­sen
wi hebbt an­we­sen
ji hebbt an­we­sen
se hebbt an­we­sen
Kunjunktiv:
ik wees an
du weest an
he/se/dat wees an
wi we­sen an
ji we­sen an
se we­sen an
Imperativ:
wies an!
wiest an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + wiesen